İNSANI İHMÂL EDENLER HAYVANA SARILIYOR (!)

"Hayvanlar âleminin kendi sırları, düzenleri var. Hâlık Teâlâ'nın verdiği sevk-i tabiî (içgüdü) ile onların düzenleri en sağlıklı bir şekilde korunmakta ve yürütülmektedir. Bir hayvan kolay kolay kabızlık çekmez. Çünkü seçtiği gıdalarla sindirim sistemi dengesini ayarlar.

Ne var ki kafeslere, cumbalara ve benzeri yerlere tıkılan, böylece en evvel hürriyetine el konanlarda ise bazı şeyler altüst olmakta; bu defa hayvanın tabiî dengesi bozulmaktadır. Tedbir olarak onların bu sıkıntılardan kurtarılmaması hâlinde, hayvan haklan açısından ihlâllerin olduğunu söyleyebiliriz.

Eskilerde, evlerin içinde kedi; ihtiyaç hâlinde, evin içine konulmamak kaydıyla, dışarıda köpek de beslenirdi. Köpekler kendi yerlerini bilirler ve evin içine teklifsizce girmezlerdi.

Şimdilerde hayat tarzı ve anlayış değişti. Köpekler, bazı evlerin âdeta ceddi oldular ve üst köşelerdeki yerlerini aldılar. Hatta bazı evlerde hayata ortak olarak yataklarda da onlarsız yatılmaz oldu.

Birinci dereceden yakınlarını, 'Bakamam, benim de sıkıntılarım var; çekemem...'gibi bahanelerle terk ve ihmâl edenler, onları huzur evlerine gönderenler, ele-güne muhtaç bırakanlar... bakıyorum köpekleri can dostu ediniyor ve kendi yalnızlıklarını onlarla gideriyorlar.

Sabahın erken saatlerinde çocuklarının, en evvel uykularına el koyarak, onları bakıcı yabancı kadınlara bırakanlar ve gözyaşlarını görmezlikten gelerek kreşlere teslim edenler, çocuklarının gelecekleri için büyük bir ihanet içinde bulunduklarını acaba ciddî boyutlu (buutlu) düşünüyorlar mı?

Bir çocuk için anne kucağından daha sıcak ve şefkatli hangi kucak düşünülebilir, baba kucağı bile denmemiş. İşte böyle insafsızlara, Allah, köpek bakıcılığı yaptırır..."

(Prof. Dr. Abdülkadir Abdülkadiroğlu, Zaman/25.12.98)