DİNDAR DÜNYA SEYYAHI; EVLİYA ÇELEBİ

Evliya Çelebi, seyahat esnasında uğradığı îrân'ın Tebriz şehrini ve valisini şöyle anlatıyor:

"Tebriz, îrân toprağının en şöhretli bir şehridir. Allah dâima mâmur eyleye. Çünkü bu ülkede çok sefa ederek memnun olduk.Birgün hân ile can sohbeti ederken ben hakîre sâf şarap teklif etti.
Hakîr:Vallahi billahi, Hz. Ali'nin temiz ruhu hakkı için bugüne kadar haram şeylerden ve keyf vericilerden hiçbirisini kullanmadım. Büyük atalarımızdan da bu kerîh murdar şeyi kullananı işitmedik. Bizi has meclisinizde mâzûr kılıp, af ile muamele buyurun, dedim.

Hân:Ey biraderi can beraberi mâ! Gör ki, menim nûr-u dîdem (Gönlümün nuru) ve sürûr-u sînem (göğsümün sevinci) çığı çığı mirza şahım. Sana bir ayak üzere durup, bir ayak şarap verir. Anın hatırı için önce lâl renkli şarabı nûşetmenem ki (içmem ki), sen destinden piyâle çekesin. (Sen onun elinden içesin).Kimden korkırsan, eğer Kayser-i zemin şahından (Osmanlı pâdişâhından) korkırsan (korkarsan) şahınız beş aylık yoldadır. Eğer Han'ınızdan (valinizden) korkasan, Erzurum Tebriz'den kırk konak yerdir.

Pes imdi kimden korkarsan. Men ki Iran Şahının hanlar hanı Kelp Ali Han'ım! Güzelce şahım bile dedi ki "Menim sultan ve han bananlarımdan, çöreğim çekenlerden kim ki şarap içerse bağrıma basarım. Men de şahın hatırını sayıp, nihâyetince iyş ve çalgı meclisi kurup, has bade, çakır şarap içerim. Pes kimden korkarsın? İşte çakır içersin," dedi.

Ben hakîr:Ey güzelce Hân'ımISana güzelce iran şahı emrettiyse, Danada şahlar şahı pâdişâh (innemel hamrü vel meysirü...) nass-ı kat'î-sîyle (kesin bir delille) sarhoşluk veren şeylerin bir damlasını bile haram etti. Ol Cenâb-ı Kahhâr'dan korkarım ki, bütün varlıkları yoktan meydana getirdi. Onun emrini saymayıp, içki içemem, dedim.

Hemen Hân cenâbları:Vallahi, yahşi mü'min ve mutaassıpsın, dedi. Hakîr de:- Vallahi Hân'ım! Mutaassıp değilim. Fakat Nu'man bin .Sabit(İmâm A'zam) mezhebinde temiz îtikadlı, dünyâ seyyahı, benî Ademnedimi, Osmanlı hanedanını seven Allah'ın (c.c.) kuluyum, dedim.